Grodzisko Walik i Góra Desznicka – czyli pomysł na krótki spacer

 Trasa: Desznica – Jaworze – Koci Zamek – Walik – Góra Desznicka – Desznica

Trasa | mapa-turystyczna.pl

Na początku naszego pobytu w Beskidzie Niskim, aby się trochę rozgrzać przed dłuższymi wycieczkami, zdecydowaliśmy się na wieczorny spacer w okolicach Desznicy i Jaworza.

Jako punkt startowy obieramy dawną cerkiew grekokatolicką, która jest teraz kościołem rzymskokatolickim pw. Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. 

Niestety większość dawnego wyposażenia zabrali ze sobą mieszkańcy wyjeżdżając do ZSRR po II wojnie światowej. Nadal jednak możemy podziwiać polichromie czy żyrandol z cerkwi w Kotaniu.

Na południowej skarpie przy kościele znajduje się cmentarz wojenny nr 7 z czasów I wojny światowej. Warto zwrócić też uwagę cmentarz parafialny, na którego terenie nadal można odnaleźć łemkowskie groby.

Stamtąd ruszamy asfaltem w stronę Jaworza. Po lewej znajduje się Szkoła Podstawowa im. kardynała Stefana Wyszyńskiego, a po prawej jednostka OSP. Droga wiedzie cały czas delikatnie pod górę. Ruch na drodze jest niewielki. Mijamy tartak, kolejne gospodarstwa, a także starą kapliczkę ze zniszczonym krzyżem.

Gdyby nie znak pewnie nie zorientowalibyśmy się, że Desznica się kończy i wkraczamy do kolejnej wsi. Idzie się bardzo przyjemnie, jest cicho i spokojnie. Tylko psy i krowy świadczą, że toczy się tu jakieś życie. Po chwili dochodzimy do domu ludowego w Jaworzu, na którego terenie trochę ukryta z tyłu jest kapliczka św. Antoniego Padewskiego, do której warto podejść.

Następnie skręcamy w prawo i schodzimy z asfaltu na szutrową drogę. Wiedzie ona głównie pod górę, jednak bardzo szybko dochodzimy do rozejścia, gdzie droga się wypłaszcza. Skręcamy w prawo i idziemy dalej pomiędzy pastwiskami.

Po obu stronach rozpościerają się cudowne widoki.

Na następnym skrzyżowaniu decydujemy się, aby odejść na chwilę na bok zobaczyć pozostałości średniowiecznego grodziska „Walik”. Skręcamy w lewo, na następnym rozejściu idziemy prosto i bardzo szybko po naszej lewej zauważamy wał otaczający pewnie niegdyś osadę. Ruiny znajdują się na pastwisku ogrodzonym elektrycznym pastuchem, co skutecznie nas zniechęciło. Wracamy z powrotem na naszą trasę. Droga dotąd szutrowa zamienia się w polną. Podziwiając okoliczne krajobrazy w świetle zachodzącego już słońca, podchodzimy pod ostatni cel naszej wyprawy – Desznicką Górę, położoną 501 m n.p.m..

Droga wiedzie łagodnie pod górę, nie ma tu żadnych ostrzejszych podejść. Po osiągnięciu najwyższego dzisiaj punktu idziemy dalej przed siebie.

Na rozdrożu skręcamy w prawo i schodzimy już do Desznicy dość nieprzyjemną, kamienistą ścieżką w dół, aż do asfaltu.

Stąd zostało już tylko parę kroków do miejsca, gdzie zaczęliśmy naszą wędrówkę. Wystarczy skręcić w lewo i zaraz po lewej znajduje się podejście pod sam kościół. Cała trasa jest niewymagająca i można ją przejść nawet jeśli nie chodzimy po górach.